Misschien komt er vandaag                         
een knik in plaats van maar.
Verdwijnt de trouwe frons
tussen mijn schouderbladen.
Misschien is er vandaag
licht genoeg om alle schaduwzaden
tot niets laten te smelten.
Een lange dag is als
een goeie winter
met een diepe kou.
Hoe goed verstopt ook
in een spouw,
al het ongedierte
sterft de vriesdood.
Als het maar duurt.

Uiteindelijk is niets van donker
bestand tegen het licht.
Schimmelsporen
creperen in UV.
Larven van een parasiet
kapselen zich dicht.
Een zinloze herinnering
bleekt weg.

Misschien is vandaag
lang genoeg
om het allemaal te zeggen.
Alle sorries
uit te leggen.
Tijd genoeg
om tijd te nemen.
Want het moet traag,
al dat contact
tussen mens en mens.
Voorzichtig tastend
aan de grens van het begrip.

Het licht blijft bij ons tot in de nacht.
Er komt pas laat een eind aan deze dag.


◁