Het is wel stil geworden.
Lees verder...

Er zijn dagen dat ik wakker word
en mijn lijf niet aantrek.
Alleen mijn gedachten trek ik aan.
Wat ik in mijn slaap dacht, weet ik nog.
Even lag het stil,
toen ik de grens overstak
naar mijn slaapkamer.
Maar nu bekijkt het brein beide,
de dag- en de nachtgedachten.
Zij gaan over hetzelfde.Lees verder...

Bijna carnaval.
In café de Klep wordt alles wat
breekbaar is,
weggehaald. Alles wat los zit,
vastgesjord.
Alsof ze een schip klaarmaken
voor de storm.Lees verder...

Als mijn demoon zijn siësta houdt
kruip ik terug naar huis
waar jij en ik samen zijn totdat
hij me aan mijn enkels weer naar buiten sleept
je woelt je handen door mijn haren zolang je kan.Lees verder...

De tijd lijkt onwrikbaar.
Seconden tikken door,
ook al sterft de laatste
dodo en weet niemand
meer hoe zijn keutel ruikt,
door tikken seconden.Lees verder...

De langste avond van het jaar.
Het licht blijft bij ons tot in de nacht.
Er komt pas laat, heel laat
een eind aan deze dag.
Dus misschien lukt het vandaag.Lees verder...

Spinoza heet mijn Rottweiler.
Een erfenis,
ik heb hem niet als pup
met zorg gezocht
in een mand vol
wriemelend en piepend bont.Lees verder...

Haar woorden kronkelen
tussen Van Dale’s zinnen door.
Ze houdt zich niet aan regelgeving.
Zij groeit in ieder dorp net iets anders.
Je schrijft haar niet zoals ze klinkt.
Ze klinkt als uitgesproken
zonder de laatste letters
als om niet verstaan te worden.
En zelfs harde medeklinkers
zijn zacht en zangerig. Lees verder...