Een lange nacht is nog maar net begonnen.
Zwarte sterren stijgen op.
Ze zijn zo luid, zo luid,
het is onmogelijk hen niet te horen.
Iedereen op aard is stil,
of zingt hun lied mee, als in hypnose.
Een lied van angst en kramp en zwijgen.
De maan verstopt zich, knikt instemmend.
Orion, de helderste van helden,
verbleekt en raakt zijn stralen kwijt.
Gisteren zag ik Rigel vallen,
als een vuurbol naar beneden,
zijn staart slepend in het zwerk,
plotseling verdampt, verdwenen.
Lees verder...