Oh corona
16 december 2020
De afgelopen dagen heb ik afscheid genomen van het leven zoals dit was vóór corona. In de sector waarin mijn man en ik voornamelijk werkzaam zijn, de podiumkunsten, is de schade veroorzaakt door de maatregelen intussen zo hoog opgelopen dat er geen weg meer terug is. Er is niet meer zoiets van, nog even doorzetten en dan kunnen we weer verder zoals het ging. Podia zijn al weg, of staan op omvallen. En van wie de komende maanden overleeft, is het de vraag in hoeverre ze in 2021 het roer moeten omgooien om de klappen te boven te komen. Bijvoorbeeld door meer commercieel te werk te gaan, in de hoop zo de gaten te dichten. Een tendens die al ingezet is na de kredietcrisis. Dan wordt er van kunstenaars gevraagd om de markt te dienen in plaats van de muze. Om in plaats van kunstenaar, entertainer te zijn. Een verlies niet alleen voor de kunstenaar, maar voor de hele samenleving.
De afgelopen dagen heb ik afscheid genomen van het leven zoals dit was vóór corona. In de sector waarin mijn man en ik voornamelijk werkzaam zijn, de podiumkunsten, is de schade veroorzaakt door de maatregelen intussen zo hoog opgelopen dat er geen weg meer terug is. Er is niet meer zoiets van, nog even doorzetten en dan kunnen we weer verder zoals het ging. Podia zijn al weg, of staan op omvallen. En van wie de komende maanden overleeft, is het de vraag in hoeverre ze in 2021 het roer moeten omgooien om de klappen te boven te komen. Bijvoorbeeld door meer commercieel te werk te gaan, in de hoop zo de gaten te dichten. Een tendens die al ingezet is na de kredietcrisis. Dan wordt er van kunstenaars gevraagd om de markt te dienen in plaats van de muze. Om in plaats van kunstenaar, entertainer te zijn. Een verlies niet alleen voor de kunstenaar, maar voor de hele samenleving.
Het zijn dagen van rouw om de podia als om een familielid waarbij Alzheimer is vastgesteld. Hij of zij is er fysiek nog wel, tegelijkertijd is de échte hij of zij onherroepelijk aan het verdwijnen.
Hoe moeten we door? Wat voor positiefs is er uit deze situatie te halen?
Een lockdown is een uitstekende tijd voor reflectie.
Er bestaat geen leven zonder dood. Iedere eikenboom is begonnen met het sterven van een eikel. Iedere vlinder was een rups die verloren ging in de cocon. Ook het live-circuit zal weer opstaan, in een nieuwe vorm. Dit is een uitgelezen moment voor het ontwikkelen van betere manieren om als kunstenaar de samenleving te dienen. De infiltratie van het commerciële, materialistische denken van de afgelopen jaren heeft ons geen goed gedaan. En nu zitten we nergens meer aan vast want alles is aan het verdwijnen. We kunnen onszelf opnieuw uitvinden. We kunnen onze rol van ‘geweten van de samenleving’, terug pakken.
Dit geeft vrijheid. Dit geeft ruimte.
Wat willen we? Voor mij is het in ieder geval duidelijk dat de tijd van zwijgen definitief voorbij is.
Onze samenleving heeft de een na de andere afslag genomen richting vernietiging van wat voor mensen waardevol is. Commerciële, materialistische belangen zijn al jarenlang maatgevend onder het kortzichtige VVD bestuur van ons land. Bezuinigingen in de zorg, het onderwijs en de kunsten hebben veel ellende teweeg gebracht. De grote bedrijven floreren ten kosten van de burger. Alles en iedereen leidt eronder: onze gezondheid, ons geluk, en ook de natuur waarmee wij ondanks alle ontwikkelingen in de techniek, natuurlijk gewoon nog steeds onlosmakelijk verbonden zijn.
In de literatuur zie je de volgende opbouw van een verhaal: eerst wordt er een probleem geïntroduceerd. Gedurende het verhaal wordt dit probleem van zo veel mogelijk verschillende kanten bekeken en onderzocht. Dat leidt tot een crisis tussen twee krachten, tussen de antagonist en de protagonist. Eén van de kenmerken van deze crisis is het volgende: de hoofdrolspeler is verder verwijderd van zijn doel dan ooit. De tegenstander staat in vol ornaat en in volle kracht klaar voor de genadeslag. Het is erop of eronder. De feiten moeten onder ogen worden gezien. Er moet een keus worden gemaakt.
Vrijwel de hele wereld leeft nu in deze crisis. Want wij zijn verder van ons doel verwijderd dan ooit.
We hebben jaren gewerkt aan de bestrijding van armoede en honger. Maar al het harde werk is in de afgelopen maanden ongedaan gemaakt. Er is nog nooit zoveel geld vanuit de armen naar de rijken gegaan. Vanwege de corona maatregelen zijn vele logistieke kanalen doorbroken en heerst er hongersnood onder miljoenen mensen extra.
Alle plastic zakjes en plastic bekertjes en plastic flesjes die we de afgelopen jaren hebben vervangen door duurzame alternatieven, zijn ingehaald door een stroom van wegwerp-mondkapjes.
Onze in het verleden bloedig bevochten vrijheden en grondrechten worden steeds verder afgekalfd, zelfs vrijwillig ingeleverd, uit angst voor het virus.
Het is tijd voor ethiek en bezinning.
Het is tijd om verder te kijken dan onze neus lang is.
Het is tijd om een keus te maken.
Moeten wij nog altijd blind vertrouwen op onze overheid? Het systeem is rot en er zijn veel belangenverstrengelingen aan het licht gekomen. Kijk naar het schandaal van de Mexicaanse griep: van ons belastinggeld zijn miljoenen in de haast ontwikkelde vaccins ingekocht en ingespoten terwijl onze overheid verzweeg, dat ze ernstige bijwerkingen hadden. Kijk naar de toeslagen affaire. Kijk naar De Jonge en zijn PCR-dealtjes. Kijk naar het huidige corona beleid waarbij de steunpakketten voor ondernemers niet voldoende zijn om van te overleven, terwijl creatief bedachte oplossingen om bij te verdienen, in mindering op het steunpakket worden gebracht.
We kunnen meewerken aan het beleid in de hoop dat we zo een oma of een opa nog een x aantal maanden leven geven. Is het zo eenvoudig? Realiseren we ons wel, dat we meewerken aan een beleid dat ook schade toebrengt? Tienduizenden Nederlanders komen door de maatregelen onder de armoede grens terecht. Dit is een situatie waarin we gemiddeld vier tot zes jaar korter leven vanwege verminderde levenskwaliteit. En als we nog wat verderop kijken naar de gevolgen van het beleid, want er is tenslotte sprake van vergaande globalisatie en onze handelingen hebben ook voorbij de landsgrenzen gevolgen: door de teruglopende verkoop van bijvoorbeeld kleding worden in India massaal mensen ontslagen die werkzaam zijn in de kleding industrie. Mensen kunnen daardoor hun gezinnen niet meer onderhouden, raken ernstig ondervoed en overlijden zelfs. Dit is wat we doen: het misschien redden van een onbekende oma hier, ten koste van tien onbekende kinderen verderop.
Aan de Nederlandse oma denken, is op het moment politiek correct. Iedereen met internet kan er achter komen dat die kinderen er ook zijn. Veel van de zogenaamde ‘asocialen’ verzetten zich tegen het beleid omdat ze dit ethisch problematisch vinden.
'Wie zich niet aan de regels houdt, zou de toegang tot het ziekenhuis moeten worden geweigerd.' Dergelijke woorden hoor ik tegenwoordig.
Ik hoop van harte, en verwacht ook, dat zorgpersoneel professioneel genoeg is om niet stil te staan bij de (vermeende) 'eigen schuld' van de patiënt. In welke vorm dan ook: zich niet laten inenten, mensen knuffelen, voor inkomen zorgen. Let wel, meer dan de helft van de corona patiënten op de IC, ligt daar vanwege een falend immuunsysteem ten gevolge van overgewicht. Overgewicht is een welvaartsziekte. Die niet opgelost wordt door anderhalve meter afstand te houden. En al helemaal niet door thuis te blijven. Moeten we die mensen dan maar laten stikken? Het antwoord op die vraag is hetzelfde antwoord als op: moeten we dan maar hele sectoren failliet laten gaan? Moeten we dan maar gezinnen aan de bedelstaf helpen? Moeten we dan maar kinderen laten verhongeren?
Is het redelijk om mensen te discrimineren die weigeren zich in te laten enten? Zij vragen zich af of een inenting, waarvan de overheid garandeert dat het veilig is, in de praktijk net zo veilig blijkt te zijn als de vaccinatie voor de Mexicaanse griep.
De overheid gaat mij niet door deze crisis heen helpen, dat heb ik al gemerkt. Dat zal ik zelf moeten doen. Mijn gezondheid is een van de laatste dingen die ik wél nog heb. Uiteindelijk komt het híerop aan: ik ben zélf de eindverantwoordelijke voor mijn gezondheid. Die wil ik niet opofferen aan een experimenteel, in de haast op de markt gebracht vaccin.
Draag ik bij aan de crisis door het vaccin te weigeren? Of draag je bij aan de crisis door ervoor in de rij te gaan staan? De WHO heeft laten weten dat volgens hen de maatregelen noodzakelijk blijven, ook met de komst van een vaccin.
Wat wij echt nodig hebben, is van een hele andere orde.
Niemand anders kan er voor zorgen dat ik voldoende beweeg, gezond eet en mentaal op een zinnige manier bezig ben. Het is absurd om de verantwoordelijkheid van mijn gezondheid op anderen af te schuiven. Dit is wel wat de maatschappij nu massaal in opdracht van de regering doet. Wij worden verantwoordelijk gehouden voor de gezondheid van anderen. Het is een vorm van afschuiven, van manipulatie.
Dit doen we op een bepaalde manier al jaren. Want wat gebeurt er als we ziek worden? Er is iets mis, het lichaam geeft aan dat het niet goed gaat, er ontstaan klachten, iemand voelt pijn. Wat doen we vervolgens? De dokter moet het voor ons oplossen. De hoofdpijn wordt onderdrukt met een pijnstiller, in plaats van dat de veroorzakende stress wordt onderzocht. De spataders worden verwijderd, in plaats van dat er meer bewegen wordt. Er worden bloedverdunners genomen, in plaats van dat de atherosclerose wordt aangepakt door gezonder te eten en te stoppen met roken.
Roken. Ook zoiets. Er sterven zo’n 20.000 mensen per jaar in Nederland aan roken. De kans dat je aan roken overlijdt, is 75%. De kans dat je aan een corona infectie overlijdt, is minder dan een half procent. Desondanks regelen we dat hele sectoren failliet gaan aan corona-regelgeving, maar mogen we nog wel sigaretten in de supermarkt kopen.
Een pil, een spuit, het mes erin, alles liever dan zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de ontstane problematiek. De farmaceutische industrie vaart er wel bij want het is allemaal symptoom bestrijding. Het stapelt bóvenop het probleem bijwerking na bijwerking, waar dan de farmaceuten nog meer pillen voor verkopen. Een neerwaartse spiraal. Medicijn vergiftiging is een veel voorkomende doodsoorzaak in westerse landen.
We are smarter than they think we are.
They take us all for idiots,
but that’s their problem.
When we behave like idiots,
it becomes our problem.
- Kate Tempest - The Book of Traps and Lessons.
Ook een lockdown is symptoom bestrijding.
Covid-19 is een ziekte die mensen ernstig treft als het immuunsysteem niet goed werkt. Bij de meesten werkt deze defensie gelukkig wel goed. Daarom is het percentage mensen dat overlijd aan Covid-19, niet veel hoger dan het percentage mensen dat overlijdt aan die andere nare ziekte. Een ziekte die mensen ongelooflijk onderschatten bij gebrek aan medische kennis: de griep. Ik hoorde het Rutte afgelopen maandag nog zeggen: ‘Het is geen onschuldige griep zoals sommigen hierbuiten denken.’
Tot zover de medische kennis van onze Mark. Griep is niet onschuldig. Griep is dodelijk. In het griep seizoen van 2018 stierven er in Nederland ruim 9.000 mensen aan de gevolgen van griep. De ziekenhuizen lagen overvol en het zorgpersoneel liep op hun tenen, want ondanks de dodelijkheid van griep, heeft lieve mijnheer Rutte in de afgelopen jaren ernstig bezuinigd op de zorg zodat er systematisch, al jaren lang, een chronisch te kort is aan bedden en aan handen.
Mensen die zich verzetten tegen de maatregelen omdat Covid-19 vergelijkbaar is met de griep, baseren zich op een simpel feit, door wetenschappelijk onderzoek degelijk onderbouwt: de Infection Fatality Rate van Covid-19 is 0,23%.
https://www.who.int/bulletin/online_first/BLT.20.265892.pdf
Een goede reden om te twijfelen aan de proportionaliteit van de maatregelen. Omdat er niet alleen mensen overlijden aan, en vooral, met corona. Maar omdat er nog veel meer mensen overlijden vanwege de maatregelen.
Nu proberen we de regen weg te vangen. In plaats van dat we onze huizen waterdicht maken.
Want er is zoveel te doen om onze immuunsystemen te helpen sterk te zijn of te worden. Voldoende bewegen, gezond eten, mentaal zinnig bezig zijn. GEEN van de maatregelen helpen hierbij. ALLE maatregelen werken ondermijnend voor ons immuunsysteem.
Ja. Ook die onhygiënische mondkapjes.
We zitten in een neerwaartse spiraal.
Je kan virus niet bedwingen door middel van regelgeving. Of door middel van een spuit. Het leven is niet maakbaar op deze manier. De steeds groter wordende groep van armen en onze kinderen zijn slachtoffers waar we niet van weg mogen kijken.
Als er iets is wat Rutte en De Jonge heel knap doen, is het Nederland zoals wij het vóór corona kenden, vernietigen. Zij worden hiervoor door ons vorstelijk betaald.
Hun gedweeë volgers zijn zinloos maatschappelijk betrokken.
Het is een tijd van reflectie, deze domme, domme lockdown.
Dat je uit angst om te sterven, stopt met leven, is erg genoeg.
Dat je anderen dit oplegt, is erger.
Dat je dit moreel het juiste noemt, is het meest verbijsterende van deze tijd.
16 december 2020
Noor Roelofs
Beuningen
https://artsencollectief.nl/nieuws/
https://www.maurice.nl/startpagina/
Hoe moeten we door? Wat voor positiefs is er uit deze situatie te halen?
Een lockdown is een uitstekende tijd voor reflectie.
Er bestaat geen leven zonder dood. Iedere eikenboom is begonnen met het sterven van een eikel. Iedere vlinder was een rups die verloren ging in de cocon. Ook het live-circuit zal weer opstaan, in een nieuwe vorm. Dit is een uitgelezen moment voor het ontwikkelen van betere manieren om als kunstenaar de samenleving te dienen. De infiltratie van het commerciële, materialistische denken van de afgelopen jaren heeft ons geen goed gedaan. En nu zitten we nergens meer aan vast want alles is aan het verdwijnen. We kunnen onszelf opnieuw uitvinden. We kunnen onze rol van ‘geweten van de samenleving’, terug pakken.
Dit geeft vrijheid. Dit geeft ruimte.
Wat willen we? Voor mij is het in ieder geval duidelijk dat de tijd van zwijgen definitief voorbij is.
Onze samenleving heeft de een na de andere afslag genomen richting vernietiging van wat voor mensen waardevol is. Commerciële, materialistische belangen zijn al jarenlang maatgevend onder het kortzichtige VVD bestuur van ons land. Bezuinigingen in de zorg, het onderwijs en de kunsten hebben veel ellende teweeg gebracht. De grote bedrijven floreren ten kosten van de burger. Alles en iedereen leidt eronder: onze gezondheid, ons geluk, en ook de natuur waarmee wij ondanks alle ontwikkelingen in de techniek, natuurlijk gewoon nog steeds onlosmakelijk verbonden zijn.
In de literatuur zie je de volgende opbouw van een verhaal: eerst wordt er een probleem geïntroduceerd. Gedurende het verhaal wordt dit probleem van zo veel mogelijk verschillende kanten bekeken en onderzocht. Dat leidt tot een crisis tussen twee krachten, tussen de antagonist en de protagonist. Eén van de kenmerken van deze crisis is het volgende: de hoofdrolspeler is verder verwijderd van zijn doel dan ooit. De tegenstander staat in vol ornaat en in volle kracht klaar voor de genadeslag. Het is erop of eronder. De feiten moeten onder ogen worden gezien. Er moet een keus worden gemaakt.
Vrijwel de hele wereld leeft nu in deze crisis. Want wij zijn verder van ons doel verwijderd dan ooit.
We hebben jaren gewerkt aan de bestrijding van armoede en honger. Maar al het harde werk is in de afgelopen maanden ongedaan gemaakt. Er is nog nooit zoveel geld vanuit de armen naar de rijken gegaan. Vanwege de corona maatregelen zijn vele logistieke kanalen doorbroken en heerst er hongersnood onder miljoenen mensen extra.
Alle plastic zakjes en plastic bekertjes en plastic flesjes die we de afgelopen jaren hebben vervangen door duurzame alternatieven, zijn ingehaald door een stroom van wegwerp-mondkapjes.
Onze in het verleden bloedig bevochten vrijheden en grondrechten worden steeds verder afgekalfd, zelfs vrijwillig ingeleverd, uit angst voor het virus.
Het is tijd voor ethiek en bezinning.
Het is tijd om verder te kijken dan onze neus lang is.
Het is tijd om een keus te maken.
Moeten wij nog altijd blind vertrouwen op onze overheid? Het systeem is rot en er zijn veel belangenverstrengelingen aan het licht gekomen. Kijk naar het schandaal van de Mexicaanse griep: van ons belastinggeld zijn miljoenen in de haast ontwikkelde vaccins ingekocht en ingespoten terwijl onze overheid verzweeg, dat ze ernstige bijwerkingen hadden. Kijk naar de toeslagen affaire. Kijk naar De Jonge en zijn PCR-dealtjes. Kijk naar het huidige corona beleid waarbij de steunpakketten voor ondernemers niet voldoende zijn om van te overleven, terwijl creatief bedachte oplossingen om bij te verdienen, in mindering op het steunpakket worden gebracht.
We kunnen meewerken aan het beleid in de hoop dat we zo een oma of een opa nog een x aantal maanden leven geven. Is het zo eenvoudig? Realiseren we ons wel, dat we meewerken aan een beleid dat ook schade toebrengt? Tienduizenden Nederlanders komen door de maatregelen onder de armoede grens terecht. Dit is een situatie waarin we gemiddeld vier tot zes jaar korter leven vanwege verminderde levenskwaliteit. En als we nog wat verderop kijken naar de gevolgen van het beleid, want er is tenslotte sprake van vergaande globalisatie en onze handelingen hebben ook voorbij de landsgrenzen gevolgen: door de teruglopende verkoop van bijvoorbeeld kleding worden in India massaal mensen ontslagen die werkzaam zijn in de kleding industrie. Mensen kunnen daardoor hun gezinnen niet meer onderhouden, raken ernstig ondervoed en overlijden zelfs. Dit is wat we doen: het misschien redden van een onbekende oma hier, ten koste van tien onbekende kinderen verderop.
Aan de Nederlandse oma denken, is op het moment politiek correct. Iedereen met internet kan er achter komen dat die kinderen er ook zijn. Veel van de zogenaamde ‘asocialen’ verzetten zich tegen het beleid omdat ze dit ethisch problematisch vinden.
'Wie zich niet aan de regels houdt, zou de toegang tot het ziekenhuis moeten worden geweigerd.' Dergelijke woorden hoor ik tegenwoordig.
Ik hoop van harte, en verwacht ook, dat zorgpersoneel professioneel genoeg is om niet stil te staan bij de (vermeende) 'eigen schuld' van de patiënt. In welke vorm dan ook: zich niet laten inenten, mensen knuffelen, voor inkomen zorgen. Let wel, meer dan de helft van de corona patiënten op de IC, ligt daar vanwege een falend immuunsysteem ten gevolge van overgewicht. Overgewicht is een welvaartsziekte. Die niet opgelost wordt door anderhalve meter afstand te houden. En al helemaal niet door thuis te blijven. Moeten we die mensen dan maar laten stikken? Het antwoord op die vraag is hetzelfde antwoord als op: moeten we dan maar hele sectoren failliet laten gaan? Moeten we dan maar gezinnen aan de bedelstaf helpen? Moeten we dan maar kinderen laten verhongeren?
Is het redelijk om mensen te discrimineren die weigeren zich in te laten enten? Zij vragen zich af of een inenting, waarvan de overheid garandeert dat het veilig is, in de praktijk net zo veilig blijkt te zijn als de vaccinatie voor de Mexicaanse griep.
De overheid gaat mij niet door deze crisis heen helpen, dat heb ik al gemerkt. Dat zal ik zelf moeten doen. Mijn gezondheid is een van de laatste dingen die ik wél nog heb. Uiteindelijk komt het híerop aan: ik ben zélf de eindverantwoordelijke voor mijn gezondheid. Die wil ik niet opofferen aan een experimenteel, in de haast op de markt gebracht vaccin.
Draag ik bij aan de crisis door het vaccin te weigeren? Of draag je bij aan de crisis door ervoor in de rij te gaan staan? De WHO heeft laten weten dat volgens hen de maatregelen noodzakelijk blijven, ook met de komst van een vaccin.
Wat wij echt nodig hebben, is van een hele andere orde.
Niemand anders kan er voor zorgen dat ik voldoende beweeg, gezond eet en mentaal op een zinnige manier bezig ben. Het is absurd om de verantwoordelijkheid van mijn gezondheid op anderen af te schuiven. Dit is wel wat de maatschappij nu massaal in opdracht van de regering doet. Wij worden verantwoordelijk gehouden voor de gezondheid van anderen. Het is een vorm van afschuiven, van manipulatie.
Dit doen we op een bepaalde manier al jaren. Want wat gebeurt er als we ziek worden? Er is iets mis, het lichaam geeft aan dat het niet goed gaat, er ontstaan klachten, iemand voelt pijn. Wat doen we vervolgens? De dokter moet het voor ons oplossen. De hoofdpijn wordt onderdrukt met een pijnstiller, in plaats van dat de veroorzakende stress wordt onderzocht. De spataders worden verwijderd, in plaats van dat er meer bewegen wordt. Er worden bloedverdunners genomen, in plaats van dat de atherosclerose wordt aangepakt door gezonder te eten en te stoppen met roken.
Roken. Ook zoiets. Er sterven zo’n 20.000 mensen per jaar in Nederland aan roken. De kans dat je aan roken overlijdt, is 75%. De kans dat je aan een corona infectie overlijdt, is minder dan een half procent. Desondanks regelen we dat hele sectoren failliet gaan aan corona-regelgeving, maar mogen we nog wel sigaretten in de supermarkt kopen.
Een pil, een spuit, het mes erin, alles liever dan zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de ontstane problematiek. De farmaceutische industrie vaart er wel bij want het is allemaal symptoom bestrijding. Het stapelt bóvenop het probleem bijwerking na bijwerking, waar dan de farmaceuten nog meer pillen voor verkopen. Een neerwaartse spiraal. Medicijn vergiftiging is een veel voorkomende doodsoorzaak in westerse landen.
We are smarter than they think we are.
They take us all for idiots,
but that’s their problem.
When we behave like idiots,
it becomes our problem.
- Kate Tempest - The Book of Traps and Lessons.
Ook een lockdown is symptoom bestrijding.
Covid-19 is een ziekte die mensen ernstig treft als het immuunsysteem niet goed werkt. Bij de meesten werkt deze defensie gelukkig wel goed. Daarom is het percentage mensen dat overlijd aan Covid-19, niet veel hoger dan het percentage mensen dat overlijdt aan die andere nare ziekte. Een ziekte die mensen ongelooflijk onderschatten bij gebrek aan medische kennis: de griep. Ik hoorde het Rutte afgelopen maandag nog zeggen: ‘Het is geen onschuldige griep zoals sommigen hierbuiten denken.’
Tot zover de medische kennis van onze Mark. Griep is niet onschuldig. Griep is dodelijk. In het griep seizoen van 2018 stierven er in Nederland ruim 9.000 mensen aan de gevolgen van griep. De ziekenhuizen lagen overvol en het zorgpersoneel liep op hun tenen, want ondanks de dodelijkheid van griep, heeft lieve mijnheer Rutte in de afgelopen jaren ernstig bezuinigd op de zorg zodat er systematisch, al jaren lang, een chronisch te kort is aan bedden en aan handen.
Mensen die zich verzetten tegen de maatregelen omdat Covid-19 vergelijkbaar is met de griep, baseren zich op een simpel feit, door wetenschappelijk onderzoek degelijk onderbouwt: de Infection Fatality Rate van Covid-19 is 0,23%.
https://www.who.int/bulletin/online_first/BLT.20.265892.pdf
Een goede reden om te twijfelen aan de proportionaliteit van de maatregelen. Omdat er niet alleen mensen overlijden aan, en vooral, met corona. Maar omdat er nog veel meer mensen overlijden vanwege de maatregelen.
Nu proberen we de regen weg te vangen. In plaats van dat we onze huizen waterdicht maken.
Want er is zoveel te doen om onze immuunsystemen te helpen sterk te zijn of te worden. Voldoende bewegen, gezond eten, mentaal zinnig bezig zijn. GEEN van de maatregelen helpen hierbij. ALLE maatregelen werken ondermijnend voor ons immuunsysteem.
Ja. Ook die onhygiënische mondkapjes.
We zitten in een neerwaartse spiraal.
Je kan virus niet bedwingen door middel van regelgeving. Of door middel van een spuit. Het leven is niet maakbaar op deze manier. De steeds groter wordende groep van armen en onze kinderen zijn slachtoffers waar we niet van weg mogen kijken.
Als er iets is wat Rutte en De Jonge heel knap doen, is het Nederland zoals wij het vóór corona kenden, vernietigen. Zij worden hiervoor door ons vorstelijk betaald.
Hun gedweeë volgers zijn zinloos maatschappelijk betrokken.
Het is een tijd van reflectie, deze domme, domme lockdown.
Dat je uit angst om te sterven, stopt met leven, is erg genoeg.
Dat je anderen dit oplegt, is erger.
Dat je dit moreel het juiste noemt, is het meest verbijsterende van deze tijd.
16 december 2020
Noor Roelofs
Beuningen
https://artsencollectief.nl/nieuws/
https://www.maurice.nl/startpagina/
